Narodziny pierwszego transformatora prądu przemiennego

XIX wieku dostępne były wydajne generatory wytwarzające prąd przemienny (AC) i odkryto, że prąd przemienny może zasilać cewkę indukcyjną bezpośrednio, bez przerywacza.

W 1876 roku rosyjski inżynier Paweł Jabłoczkow wynalazł system oświetleniowy oparty na zestawie cewek indukcyjnych, których uzwojenia pierwotne były podłączone do źródła prądu przemiennego. Uzwojenia wtórne można podłączyć do kilku „świec elektrycznych” (lamp łukowych) własnego projektu. Cewki zastosowane przez Jabłoczkowa działały zasadniczo jakotransformatory.

W 1878 roku fabryka Ganz w Budapeszcie na Węgrzech rozpoczęła produkcję sprzętu do oświetlenia elektrycznego i do 1883 roku zainstalowała ponad pięćdziesiąt systemów w Austro-Węgrzech. Ich systemy prądu przemiennego wykorzystywały lampy łukowe i żarowe, generatory i inny sprzęt.

W 1882 roku Lucien Gaulard i John Dixon Gibbs po raz pierwszy zaprezentowali w Londynie urządzenie z początkowo szeroko krytykowanym, otwartym żelaznym rdzeniem z laminowanej płyty, zwane „generatorem wtórnym”, a następnie w 1886 roku sprzedali ten pomysł firmie Westinghouse w Stanach Zjednoczonych. wynalazek w Turynie we Włoszech w 1884 r., gdzie odniósł duży sukces i został zastosowany w elektrycznym systemie oświetleniowym. Ich urządzenie wykorzystywało stały współczynnik 1:1 do zasilania obwodu szeregowego dla obciążenia użytkowego (lampy). Napięcie ich systemu kontrolowano poprzez wciskanie i wyciąganie otwartego żelaznego rdzenia.