Porównanie trwałości użytkowej izolatorów porcelanowych, izolatorów szklanych i izolatorów kompozytowych

Izolatory ceramiczne mają doskonałe właściwości izolacyjne, odporność na warunki atmosferyczne, odporność na ciepło i elastyczność montażu i są szeroko stosowane w różnych poziomach napięcia. Jednak izolatory porcelanowe w kształcie dysku są delikatne.

Izolatory szklane mają zerową charakterystykę samowybuchową. Samowybuch jest powodowany przez zanieczyszczenia i grudki powstające w procesie produkcji szkła. Jeżeli zanieczyszczenia i grudki są rozmieszczone w warstwie wewnętrznej, produkt zostanie wytworzony w czasie po wytworzeniu produktu. Niektóre wybuchną. Dlatego producent powinien przechowywać produkt przez pewien czas po wytworzeniu, aby znaleźć zagrożenia jakościowe w procesie produkcyjnym.

Jeżeli w zewnętrznej warstwie dociskowej znajdą się zanieczyszczenia lub grudki, to po okresie eksploatacji na linii przesyłowej, pod działaniem silnej różnicy temperatur zimna i ciepła oraz obciążenia elektromechanicznego, może dojść do wybuchu izolacji szklanej.
Dodatkowo，podczas pracy, po zwilżeniu izolatora szklanego warstwą brudu na powierzchni, jest on częściowo rozładowywany pod działaniem napięcia o częstotliwości sieciowej. Długotrwałe nagrzewanie spowodowane częściowym wyładowaniem powoduje odpadanie warstwy izolacyjnej elementu szklanego, co prowadzi do zerowej wartości samoeksplozji.

W związku z tym wzrośnie spontaniczna szybkość wybuchu izolatorów szklanych pracujących w obszarach silnie zanieczyszczonych. Jednak szybkość samoeksplozji izolatorów szklanych różni się od szybkości degradacji izolatorów porcelanowych i szybkości starzenia izolatorów kompozytowych.

Szybkość samoeksplozji izolatorów szklanych to wczesna ekspozycja. Wraz z wydłużaniem się czasu eksploatacji, szybkość spontanicznej eksplozji izolatorów porcelanowych zmniejsza się z roku na rok, natomiast szybkość niszczenia izolatorów porcelanowych jest ujawniana później. W miarę upływu czasu szybkość degradacji będzie się stopniowo zwiększać pod wpływem obciążenia elektromechanicznego kompozytu.

Ze względu na charakterystykę starzenia materiałów organicznych, szybkość starzenia i szybkość degradacji izolatorów kompozytowych będzie z czasem wzrastać. Powszechnie uważa się, że okres starzenia izolatorów szklanych i izolatorów porcelanowych wynosi około 50 lat, a okres starzenia izolatorów kompozytowych wynosi mniej niż 25 lat.